كلیات ضوابط و مقررات طراحی ایستگاه‌های آتش‌نشانی در ایران

1-1- در ایستگاه آتش‌نشانی احراز «زمان مجاز اعزام به ماموریت» كه عبارت است از «زمان دسترسی كاركنان عملیاتی به وسایل نقلیه عملیاتی به علاوه زمان لازم برای خروج وسایل مذكور از ایستگاه» كه پس از اعلام عملیات برابر 30 ثانیه تعیین شده است، مهمترین راهبرد طراحی محسوب می‌گردد. بدین ترتیب سازمان‌دهی فضایی ایستگاه باید براساس احراز زمان مذكور صورت گیرد و سایر عوامل مهم و موثر در طراحی براین اساس مورد ملاحظه قرار گیرند.

مدیریت ایمنی فرآیند

احراز «زمان مجاز اعزام به ماموریت» همواره و در همه حال باید با اتخاذ تدابیر و تمهیداتی در طراحی همراه باشد كه امنیت كامل كاركنان عملیاتی را كه با شتاب و سرعت بالا در زمان مذكور به فعالیت مشغول‏اند، تضمین كند و آسیب دیدگی‌ها و حوادث معمول و متداول در حین فعالیت را به حداقل ممكن برساند.

1-2- ورودی، نما و حجم ساختمان و سایر عناصر ایستگاه باید به گونه‌ای مكان یابی و طراحی گردند كه رهگذران و وسایل نقلیه عبوری به آسانی و به سهولت قادر به تشخیص، دسترسی و ارتباط با آن باشند.

1-3- محوطه مقابل ساختمان كه با درختان و گیاهان آرایش می‌شود باید به طریقی باشد كه مانع عملیات، دید و حركت سریع و پرشتاب وسایل نقلیه عملیاتی نگردد.

1-4- بخش عملیاتی ساختمان ایستگاه نباید بیش از دو طبقه ارتفاع داشته باشد.

1-5- در صورت استفاده مشترك از یك فضا برای بیش از یك عملكرد، باید توجه داشت كه عملكردهای مذكور با یكدیگر همخوانی داشته باشند باعث ایجاد اختلال در كار یكدیگر نشوند.

1-6- جز در شرایط ویژه، ورود مستقیم و بدون حدفاصل وسایل نقلیه عملیاتی از ایستگاه به جاده یا هر نوع شبكه حركتی دیگر مجاز نیست.

1-7- اختلاف نور و روشنایی فضای بیرون و درون ساختمان نباید به اندازه‌ای باشد كه باعث ایجاد اختلال در دید شود.

1-8- لازم است كلیه چراغ‌های ضروری ایستگاه همزمان با اعلام عملیات در شب به طور خودكار روشن و درب‌های آشیانه نیز باز شوند.